مرگ استیو جابز
استیو جابز را از موفقترین مردان عصر ما دانستهاند. وی در خانوادهای نهچندان ثروتمند در دهه ۱۹۶۰ رشد کرد و اوایل دهه ۲۰ زندگی به باورهای بودایی و گروه هیپیها تمایل پیدا کرد که در آن روزگار خیلی از جوانان آرمانگرا را به خود جلب کرده بودند اما نام استیو بهعنوان یک میلیونر موفق با راهاندازی شرکت اپل در ۲۳سالگی همه جا بر سر زبانها افتاد. با وجود برخورداری از ثروت افسانهای او تا زمان ازدواج، اثاثیه زیادی در خانه نداشت و تا پایان عمر نسبتا کوتاه خود به بسیاری از آموزههای بودایی وفادار ماند.
نویسنده زندگینامه جابز میگوید: «جابز دوستان زیادی نداشت و زندگیاش به محل کار، خانواده، همسر و۳ فرزندش خلاصه میشد.» زندگی جابز به عنوان نابغه و کارآفرین علاقمندان فراوانی برای بررسی داشته و از جمله نکاتی که در شخصیت او بسیار مورد توجه قرار گرفته برخی عاداتش بوده است.
در سال ۲۰۰۳ پزشکان تشخیص دادند جابز سرطان دارد اما او که قصد نداشت آموزههای زندگی خود را رها کند به پیروی از استاد خود ارنت که در ۵۶ سالگی بر اثر اصابت ضربهای به سرش مرده بود، با انجام جراحی مخالفت کرد و سعی کرد با خوردن میوه وریشه گیاهان وروزهداری سرطان را مغلوب کند. تنها سال بعد بود که صحبتهای دوستان وخانوادهاش دل این نابغه را نرم کرد. یکی از بازماندگان سرطان میگوید: «جابز به من گفت دارد خود را با ریشه گیاهان درمان میکند و من به او گفتم که تو دیوانهای!»
جابز وسواس خود را تا سالهای ۲۰۱۱-۲۰۰۸ که بیماری دوباره عود کرد، کنار نگذاشت و همچنان گیاهخواری میکرد وروزه میگرفت و هر روز لاغرتر میشد و حاضر نبود به توصیه پزشکان برای خوردن پروتئین گوش دهد. همسرش لورن این دوران را از دشوارترین دورههای زندگی خانوادگیشان میداند و میگوید: «به میز غذا نزدیک میشد و به آنچه برایش تهیه کرده بودم فقط نگاه میکرد. سعی میکردم تشویقش کنم تا چیزی بخورد و همین کار خانه ما را پر از تنش کرده بود.» در همین دوران آشپز مخصوص جابز هنوز به خانه میآمد و بشقاب غذای او را تهیه میکرد. جابز ناخنکی به این یا آن سبزی میزد و بعد هم کنار میکشید.
هر چند قضاوت در این باره آسان نیست اما یکدندگی جابز درباره رژیم غذاییاش را میتوان یکی از دلایل عود شدید سرطان و مرگ او دانست.
The post راز مرگ استیو جابز چه بود؟ appeared first on فان پاتوق مجله جامع شامل خبر، سرگرمی، روانشناسی، زناشویی، مد، دکوراسیون، آشپزی، پزشکی.